Στο θέατρο Coronet είδαμε το έργο του Furio Bordon «Τα Τελευταία Φεγγάρια». Ένα έργο ιδιαίτερα γνωστό και ως το κύκνειο άσμα του Μαρτσέλο Μαστρογιάννι στον πρωταγωνιστικό ρόλο του συνταξιούχου καθηγητή που ετοιμάζεται να εγκαταλείψει το σπίτι τού γιου του για να μετακομίσει σε έναν οίκο ευγηρίας. Πρόκειται για ένα κείμενο που πραγματεύεται ένα πάντα επίκαιρο κοινωνικό ζήτημα, το βαθύ ρήγμα μεταξύ του “κόσμου των ηλικιωμένων” και του “κόσμου των νέων”. Η έλλειψη επικοινωνίας που υπάρχει μεταξύ αυτών των δύο κόσμων συντελείται με μια αγωνιώδη σιωπή, μια αδιαφορία που βασίζεται σε συχνά ασήμαντους και επιφανειακούς διαλόγους.
Η Ρέινα Εσκενάζυ επέλεξε να εστιάσει σκηνοθετικά σε ένα ελπιδοφόρο μήνυμα: «Σε αυτόν τον κόσμο που χαρακτηρίζεται από αχαλίνωτο εγωισμό, από τη λατρεία του εαυτού, από τη συνεχή αυτοπροβολή, από τη νιότη -με κάθε κόστος,- το να είσαι γέρος σημαίνει να αποκλείεσαι. Αλλά τα γηρατειά, αντίθετα, είναι προνόμιο. Είναι η στιγμή στη ζωή ενός ανθρώπου που κάθεται στην άκρη του ρέματος του χρόνου και παρακολουθεί, παρατηρεί, θυμάται, αναπολεί και ονειρεύεται».
Ο Στέφανος Κυριακίδης στον κεντρικό ρόλο του γηραιού πατέρα ισορροπεί με επιτυχία ανάμεσα στον αβυσσαλέο φόβο, στην τρομαχτική αλήθεια του τέλους και στη ρεαλιστική αποδοχή ότι το μεγαλύτερο φως της ζωής είναι το ευτυχισμένο παρελθόν που φωτίζει το παρόν, τελικά ότι και το γήρας μπορεί να είναι έτσι μία ευλογία. Το δίπρακτο έργο εκκινεί με μία απόφαση του πρωταγωνιστή που υπαγορεύεται από την υπερηφάνεια, από την επιθυμία να μην είναι εμπόδιο σε ένα διαμέρισμα που έχει γίνει μικρό μετά τη γέννηση της δεύτερης εγγονής του. Ο συμπαθής ηλικιωμένος που ακούει Μπαχ και λατρεύει τους ήρωες του Ντίσνεϊ θα ήλπιζε, όπως βλέπουμε, σε μια κάπως λιγότερο εύκολη συγκατάθεση του γιου του σχετικά με την απόφασή του.
Ο Δημήτρης Λιακόπουλος παίζει με απόλυτη φυσικότητα τον γιο που φαίνεται να είναι πολύ μακριά από τα προβλήματα του πατέρα του και δεν μπορεί να τον καταλάβει. Η Μαρία Παπαφωτίου υποδύεται αέρινα τη σύζυγο και μητέρα, το τρίτο πρόσωπο στο οποίο τελικά συγκλίνει το έργο, συνδιαλεγόμενη με τον χρόνια χήρο αγαπημένο της, της ζωής που επέζησε του θανάτου της αλλά και της νεότητάς του που έφυγε μαζί της. Τα σκηνικά και η μουσική εκφράζουν τις αντιθέσεις και τις διαθέσεις του έργου.
Η παράσταση φυλάει το καλύτερο για το τέλος, έναν υπέροχο μονόλογο ενός ανθρώπου που, με τα λευκά του μαλλιά, ξέρει να σαγηνεύει και να ξορκίζει τον φόβο του θανάτου, να ουρλιάζει χωρίς να υψώνει τη φωνή του.
Κριτική Theater Posts – Φραντζέσκα Παπανίκα, Ελένη Χριστοδουλάκη
Photo credits: Theater Posts.
Θέατρο Coronet: Φρύνης 11, Παγκράτι, 11634 Αθήνα. Ημέρες & ώρες παραστάσεων: 21:00 Παρασκευή , 21:00 Σάββατο & 19:00 Κυριακή. Τηλ. επικοινωνίας-κρατήσεων: 2107012123. Προπώληση: https://www.more.com/theater/ta-teleutaia-feggaria/